De Sabbat bewaart ons
Wij hebben vaak het gevoel dat er een groot verschil zit tussen de huidige tijd en de tijd van duizenden jaren terug. Veel dingen in de wereld zijn veranderd in de moderne tijd, maar één ding blijft hetzelfde: de week van zeven dagen. Tijdperken en koninkrijken zijn gekomen en gegaan en toch delen we vandaag nog steeds onze zeer postmoderne levens op in een zevendaagse week. Waar komt deze week vandaan? De week van zeven dagen komt van de schepping. In zes dagen bracht de Schepper het universum tot stand en Hij rustte op de zevende dag. Wat zegt dit ons over de tijdloosheid van de manier waarop we dagen berekenen? We hebben duizenden jaren de tijdstructuur bewaard die de Schepper oorspronkelijk voor ons heeft ingesteld. "God zegende de zevende dag en verklaarde die heilig, want op die dag rustte Hij van heel Zijn scheppingswerk."(Genesis 2: 3)
Hoewel we allemaal toegeven dat de structuur van de zevendaagse week nog steeds geldt, zijn er velen die twijfelen aan het andere deel van het scheppingsverhaal - het deel waar de zevende dag apart gezet en voor altijd geheiligd werd. Als we volhouden dat de zevendaagse week nog steeds een legitieme instelling is, waarom kan het dan zo zijn dat velen van ons het er niet mee eens zijn dat de indeling van diezelfde week (zes dagen om te werken en de zevende dag om te rusten) ook nog steeds volledig van kracht is?
Sommigen van ons geloven echter dat deze indeling van de week nog steeds geldt. Sommigen van ons begrijpen dat de zevende dag in die eerste week van het bestaan van de wereld speciaal apart werd gezet voor de hele schepping. Al millennia lang heeft het Joodse volk de zevende dag Sabbat geëerd als de rustdag als heilige herdenking aan de rust van de Schepper tijdens die oorspronkelijke scheppingsweek.
Voor wie is de Sabbat?
Sommigen zeggen dat alleen het Joodse volk vandaag de dag de Sabbat van de zevende dag zou moeten vieren. Deze gedachte is interessant, vooral in het licht van het feit dat God de Sabbat instelde voordat er menselijke volksstammen ontstaan waren, ruim voor de tijd van Abraham - in de Hof van Eden (Gan Eden). Sommigen beweren dat Noach, een rechtvaardige Bijbelse vertegenwoordiger van de 'niet-jood', zich niet hield aan de Sabbat en daarom hoeven ook andere niet-Joden vandaag de dag de Sabbat niet te houden (algemeen aangeduid als 'Noahide-wetten'). Dit is een ongelukkige speculatie, omdat Noach een zeer goed begrip had van Gods wetten, inclusief het idee van kasjroet - de scheiding tussen rein en onrein, koosjer en treif, zogezegd; dus we hebben geen reden om te twijfelen dat hij geen kennis had van de andere wetten van Zijn Schepper, met inbegrip van de Sabbat. God sprak tot Noach, zeggende: “Van alle reine dieren moet je zeven mannetjes en hun wijfjes meenemen, van de onreine dieren moet je er twee meenemen, een mannetje en een wijfje." (Genesis 7: 2) Noach kende dus veel van de wetten van de Thora, die pas veel later officieel aan Israël en de naties werd gegeven.In Shmot / Exodus 20:1 staat: "God sprak al deze woorden." De rabbijnen onderwijzen door middel van midrash dat toen God op de Sinaï sprak, zijn Thora-woorden werden gehoord in de zeventig toen bekende talen, die als het ware de hele wereld symboliseerden (Shmot Rabba 5:9). Als de Thora alleen voor Israël was, waarom zou het dan in alle bekende talen van die tijd gehoord moeten worden? Dit impliceert dat de wet opnieuw werd gegeven aan alle bestaande stammen, tongen en naties van de wereld.In de Thora zelf is het de uitdrukkelijke opdracht "de Sabbat te gedenken en heilig te houden" (Shmot / Exodus 20:8-11). Vreemd genoeg is het meest vergeten gezegde, of mitswa, in de huidige maatschappij juist degene die begint met “gedenk”. Verder wordt niet alleen de hoorder van de wet gevraagd om de Sabbat heilig te houden door geen werk te doen, maar moeten ook de lastdieren rusten. Zelfs de "vreemdeling die binnen uw poorten is" moet de Sabbat vieren. Er wordt niet vermeld of deze vreemdeling al dan niet joods is (zelfs aangenomen, correct of niet, dat het publiek alleen joods is). Als de Auteur van de Thora het werken voor dieren op de Sabbat verbiedt, hoeveel te meer zou dan de hele mensheid, schepselen naar Zijn eigen beeld, op deze dag moeten rusten?Daarom kunnen we concluderen dat de zevende dag Sabbat niet alleen tijdloos is, zoals onze zevendaagse week, maar ook universeel. De Sabbat is voor alle schepselen, inclusief elke natie, taal en stam, zelfs de dieren die we in dienst hebben. De Schrift vertelt ons dat de Sabbat "eeuwigdurend" en eeuwig is. Deze tijdloosheid verplicht ons vandaag, net zo vasthoudend als het onze voorouders millennia geleden verplichtte als een teken voor ons om te herdenken dat onze Schepper degene is die ons voor Hem apart zet (Shmot / Exodus 31:13)
Dag van verheerlijking
Misschien is één van de redenen dat de zevende dag Sabbat niet meer algemeen aanvaard wordt, dat velen het op grove wijze verkeerd begrijpen. Het is geen gebod om ons leven en onze vrijheden te belemmeren; het is een verbetering en behoud van het leven en de vrijheden waar we van genieten. De Sabbat moet niet worden gezien als een dag waarop niets mag, maar als een dag van vreugde (Yeshayahu / Jesaja 58:13). Wanneer we met moeite het einde van onze week bereiken, wat een genot is het dan om een rustdag te vinden die op ons wacht - een dag om de mobiele telefoons uit te zetten en los te komen van alle stress en drukte om ons heen! In feite is het zo’n vreugdevolle dag dat de Hebreeuwse essayist Ahad Ha'am leerde: "Meer dan dat het Joodse volk de Sabbat heeft gehouden, heeft de Sabbat het Joodse volk behouden." Door de geschiedenis heen heeft de Sabbat de Jood bewaard en de natie behouden. Stel je voor dat de hele schepping de Sabbat "bewaarde". We kunnen ons de omvang van zo'n zegen alleen maar voorstellen. De Sabbat is niet alleen een dag van stoppen met werken, maar ook een dag van communiceren met God. Gewoon rusten is één ding; geestelijk worden hersteld en vernieuwd is heel iets anders. De zevende dag Sabbat is een dag van tijd doorbrengen met de Schepper, precies zoals de mensheid deed in Eden. God zelf wandelde met hen in de Hof. We kunnen niet langer bij God in Eden zijn, maar, zoals de wijzen zeggen, we kunnen nog steeds een voorproefje van deze gelukzalige intimiteit op één dag in de week krijgen, aangezien de zevende dag Sabbat een voorbeeld is van de Hemel die op ons wacht. God sprak over Israël: "Ik zal u ook een licht der volken geven" (Yeshayahu / Jesaja 49:6). Het is waar dat de Joodse natie gezalfd is om "een licht voor de naties" te zijn. Wat betekent dit? Dit is zeker een grote eer, want dit is een goddelijke opdracht om het licht van de Thora naar een donkere en stervende wereld te brengen. Kijken naar het nieuws zal ons bewijzen hoe overweldigend deze taak kan zijn. De wereld van vandaag is allesbehalve licht en de meerderheid van de westerse wereld wentelt zich in de duisternis van hebzucht, lust naar macht en egoïsme. Te veel zinken weg in een onverzadigbare zee van zelfzucht. Waar beginnen we als we licht willen zijn? We kunnen beginnen met een eenvoudig, mooi geschenk dat ons eraan herinnert dat we slechts een deel zijn van iets groters, dat we een geliefde schepping zijn en niet de Schepper - de zegening van de Sabbat. Zevende-dags Adventisten houden ook de Sabbat van de zevende dag. De Zevende-dags Adventisten zien de vreugden van de Sabbat in en proberen het licht van deze prachtige, eeuwenoude herdenking ook aan allen te verspreiden in de hoop de vrede van Sabbat over de hele wereld te verspreiden.